چکیده:درخودماندگی یک اختلال رشدی مغزی است که به وسیله آسیب در تقابلات (مداخلات) اجتماعی و ارتباط و همچنین رفتارهای تکراری و ویژه تقسیم‌بندی می‌شود، این علایم همگی پیش از سه سالگی کودک ایجاد می‌شود. اوتیسم بسیاری از بخش‌های مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این که چطور این اتفاق رخ می‌دهد، هنوز درک نشده‌است. اختلال طیف درخودماندگی (ASD) همچنین شامل سندرم آسپرگرو (PDD-NOS) می‌شود که علایم و نشانه‌های خفیف‌تری دارند. درخودماندگی یک نشانه ژنتیکی قوی نیز دارد که البته بسیار پیچیده‌است و به وسیله تقابل بین ژنی (گروهی از ژن‌ها) و یا گاهی جهش ژنی ایجاد می‌شود.
در موارد نادری، درخودماندگی به طور قوی، با آسیب‌های اولیه در دوره رشد مرتبط است این عوامل شامل: فلزات سنگین موجود در جو، حشره‌کش‌ها و واکسینه دوران کودکی می‌باشند که البته فرضیه واکسینه به طور زیستی رد شده‌است و شواهد اندکی در تایید آن وجود دارد.
شیوع (ASD) شش در هزار است و در مردان چهار برابر بیش از زنان وجود دارد، تعداد افراد مبتلا از سال ۱۹۸۰ میلادی تا کنون شدیداً در حال افزایش است و این امر می‌تواند به دلیل بهبود تشخیص و آیتم‌های بالینی باشد. ولی این پرسش که آیا شیوع نیز افزایش یافته‌است، همچنان جای تحقیق دارد.
والدین معمولاً به علایم موجود در دو سال ابتدایی زندگی فرزندشان توجه می‌کنند و مداخلات رفتاری شناختی زود هنگام می‌تواند به کودک کمک کند تا مهارتهای ارتباطی، اجتماعی و حمایت‌های فردی را کسب کند. البته عده اندکی از این کودکان به این سطح رشدی می‌رسند. فرهنگ برخورد با درخودماندگی رشد کرده‌است، به طوری که برخی در پی درمان ویژه هستند و برخی معتقدند که به این پدیده باید به چشم یک تفاوت و نه اختلال نگریست.
فهرست مطالب:چکیده
مقدمه
انواع اختلالات نافذ رشد چیست؟
اختلال اوتیستیک
اختلال رت
اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی
علت اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک بیماری روانی نیست
علائم اوتیسم چیست ؟
باورهای غلط درباره اوتیسم
باورهای دیگر
سخنی با والدین گرامی
اختلال بینایی
اختلال شنوایی
روش های آموزش در این اختلال
صرع
کودکان بیش فعال، پرتحرک
فلج مغزی
خلاصه
پیشنهاد
منابع
-
راهنمای استفاده:
مناسب جهت استفاده دانشجویان رشته روانشناسی و علوم تربیتی
-
محتوای فایل دانلودی:
در قالب فایل word و قابل ویرایش
سجاد
یکشنبه 30 خرداد 1395 ساعت 10:12